خداحافظی

اصلا یه هو هوس کردم پشت سر هم مطلب بزارم... 

دیگه هوسه ... کاریشم نمیشه کرد... اگه بهش محل ندیم بعدا مصیبت میشه، البته اگه محل بدیم باز هم مصیبت میشه... مثل همین الان که من مجبورم مطلب بزارم... کلا این هوس مصیبته... ولی لامصب هوسه دیگه... برگ چغندر که نیست... 

قابل توجه دوستان گرامی که باید عرض کنم خدمتتون، من دیگه نمیخوام این وبلاگو ادامه بدم و میخوام تعطیلش کنم، راستش به این نتیجه رسیدم که دیگه وقت شما و خودم رو اینجوری تلف نکنم... خیلی ممنون از این همه مدت که با هم بودیم، روزا و شبا... گریه ها و خنده ها، دوستی ها و دشمنی ها، خون و خونریزی ها... عشق و محبت و علاقه شدید شما به من 

ولی خوب شاعر میگه "برام هیچ حسی، شبیه تو نیست..." این شد که یه پس گردنی به خودم زدم که من باشم دیگه از این اراجیف نگم... تعطیلی کجا بود بابا... 

اینجا که وبلاگ نیست که بخواد تعطیل بشه... اینجا محل گذره... همیشه بازه... مثل کاروانسرا میمونه 

کاروانسرا هم اسم خوبیه ها! به کاروانسرای MST خوش آمدید... 

حالا اشکاتونو پاک کنید... گریه نداره که... بزرگ شدیدا! خجالت بکشید! :دی

عنوان مطلب رو داشتی... اصلا یه فضای دراماتیک بر سایت چیره شد... همه جا رو سکوت فراگرفته بود که ناگهان خری گفت... 

---

بعدا نوشت: زنگ آخر، وبلاگت چی شد؟ کجا رفت؟ کجا پیدات کنیم؟ بگو چی شده! من طاقتشو دارم! الو... الوووووو ... کجا رفتی یه هو؟   حالا جدا چی شدی؟