تا قسمت چی باشه!

صبح بهم خبر دادن که مادر یکی از دوستامون فوت شده... سرطان داشت!

مام سریع رفتیم پیشش... چقدر سخت بود واسش...

مادرش زود رفت... هنوز جونیه بچه هاشو ندیده بود...

وقتی داشتن تو قبر میذاشتنش، هیچکی آروم و قرار نداشت... پدرشون که اصلا ... داداش ِ کوچیک تر هم وضعش از همه بد تر... فقط مونده بود این یه پسر که باید همه رو دلداری میداد... حتی خواهرشون هم نیومده بود بهشت زهرا... شاید باورش نمیشد... شایدم تحمل دیدن مادرشونو تو قبر نداشت...

ولی سخترین لحظه برای من، صبح بود... وقتی که تا دیدمش بغلش کردم تا شاید کمی آروم بشه... ولی وقتی با گریه بهم گفت: "مصطفی، مامانم رفت... " دیگه نتونستم خودمو کنترل کنم... جوری گریه میکردم که انگار یکی از نزدیکان خودم رو از دست دادم... 

"بعدا نوشت: هنوز هم باورم نمیشه..."

انشالله که مورد رحمت خدا قرار میگیره... مخصوصا اینکه سید هم بود.