کشف راز پنهان

همینطور که احتمالا میدونید(و شاید هم ندونید) چند وقت پیش یک بیخوابی طولانی رو تجربه کردم؟!

و میدونید که(اینو مطمئنم که میدونید) لذت بخش ترین چیز برای چنین آدمی یک خواب آروم و راحته...

ولی امان از وقتی که خوابت نبره... اونم از درد پا!

یه جوری پام درد میکرد که انگار یه ماشین از روش رد شده... شب به هزار زجر و مکافات چشمام رو میزاشتم رو هم، ولی بعد از 3، 4 دقیقه دوباره از درد پا بیدار میشدم... میشد گفت که یکی از بدترین لحظه های این ماه(شایدم این سال) بود...

فکر کن! خیلی خوابت بیاد ولی نتونی از درد بخوابی 

خلاصه بعد از یه 7، 8 10 بار از خواب پاشدن و بیچارگی کشیدن... صبح خوابم برد... و بعد 4، 5  ساعت خواب خوب بیدار شدم... ولی با یه تفاوت... اونم اینکه دیگه پام درد نمیکرد... اصلا و ابدا... انگار توهم زده بودم... این شد که، موتور جستجوی موجود در مغزم شروع کرد به بررسی شواهد و اتفاقات... و بعد از کلی تفکر به این نتیجه ی مهم دست یافتم...

اینکه احتمال دارد که پای اینجانب درد نمیکرده... حالا چرا حس درد رو به شدت احساس میکردم؟!

خوب معلومه دیگه! احتمالا و بنا به نظر شخصیه بنده؛ فشار بیخوابی باعث شده بود که سنسور ها و عصب های مغز به خوبی عمل نکنند و به نوعی توانایی تشخیص درد رو از غیر درد نداشته باشند... و این یعنی، در حالی که هیچ دلیل علمی برای وجود درد در پای بنده موجود نبود؛ حس گر های خواب آلود مغر با یک سری اشتباهات سهوی و شاید خواب بعضی از عصب های مربوط، حس و دستور داشتن درد را به مغز ارسال کرده و بنده را مصداق ضرب المثل "آش نخورده و دهن سوخته" قرار دادند.

احتمالا همینطور بوده دیگه...

فردا هم(که الان شده امروز) امتحان دارم... اینو بدم دیگه راحت میشم...

البته راحت که نه... راستش برنامم واسه تابستون خیلی پیچیده تر و سخت تر از طول ترمه... چون تو طول ترم میتونی هر کاری رو به خاطر درسات بپیچونی! ولی تو تابستون نوچ!

خوش باشید ;)